زى اى طفل عبيط كانت اكبر امنية لي انى اكون بياعة فى سوبر ماركت اتكعبل فى كيس شيبسى , ولما اشرأ امشى الشرأة بكوباية عصير , واما اعطش اشرب بيبسى وألف على شعرى اللبان بدل التوك واحط الجيلى كولا بدل البنس
دى كانت اول وظيفة اتمنتها ف حياتى , بعدها لما دخلت ابتدائى برده زى اى طفل عبيط كل تصوراتى عن الميس بتاعتى انها حاجة رهيبة مالهاش مثيل , اكتر واحدة فى الدنيا تعرف معلومات عن كل شىء, لو سألتها عن اى حاجة عمرها ماهتقول ماعرفش , وخصوصا لأن بابا وماما كانوا ساعات بيقعدوا يفهمونى فى مسألة الحساب البسيطة ساعة ونص ومايعرفوش يوصلوهالى , فى حين انها كانت بتعرف توصلهالى فى حصة مابتزيدش عن ساعة إلا ربع
لما دخلت اعدادى عرفت إن المدرسة ديتها بس مادتين تربوى يفرقوها عن ماما , وهما اللى مخلينها تعرف تشرح وتوصل المعلومة , وانها انسانة عادية جدا زى اى حد , وممكن تقف ادام حاجات برده وماتعرفهاش وانها وظيفة ضمن مليون وظيفة
فقعدت افكر طب ايه الوظيفة اللى ممكن اكون جامدة فيها , لقيتنى نفسى اكون مشهورة اوى . بس طبعا مش ممثلة يعنى ولا مغنية , طب ايه ياموحة اللى ممكن تلاقي نفسك فيه وتبقى مشهورة واسمك معروف , بقيت بحلم اكون صحفية اد الدنيا
صفحة كبيرة جدا مليانة كلام مسلى ولافت لأنتباه اى حد , وف اخر الخبر ( سماح ال...... ) اسم جدو يعنى اصل انا معروفة بيه , وفعلا بقيت اتخيل واحد بيقرأ الجرنال ولسة هيقلب يقوم يلفت نظره العنوان ويقعد ربع ساعة يقرأ فى المقولة بتاعتى العظيمة وبعدين يقرأ اسمى ويروح قافل الجرنال ماخلاص بقى الجرنال كدة عمل بتمنه , ويجيى تانى يوم يجيب الجرنال ويدور على مقولة سماح يقراها ويرمى الجرنال وهكذاااااااا
طبعا عرفت بعد كدة لما دخلت الثانوى انه مش بالساهل خالص, وإن ياما ناس عواجيز وكراكيب ومش بيكتبوا غير اربع سطور بعد لما يكونوا افنوا عمرهم بحثا عن الشهرة
شوية فى شوية حلمى فى انى اكون صحفية اتزحزح , ولقيت كل اللى حواليا عمالين يقولوا احنا عصرنا دا عصر الكمبيوتر واللغات , فقلت يبقى هيه الألسن انا اركز كل طموحاتى فى الألسن , وطبعا مش هاحكى بقى على الارادة والرغبة والحاجات اللى حصلت علشان اجيب فى الاخر مجموع يدخلنى اى كلية اشاور عليها فى ادبى , ويوم ملأ الرغبات
كل اللى حواليا قعدوا يقولولى اقتصاد وعلوم سياسية وقليل اللى شجعوا ألسن , فى ظل ما مفيش حد جاب سيرة إعلام ,, دخلت ألسن وبقيت بحلم ابقى مترجمة اد الدنيا , وكعادتى ياما اتمنيت بس مافيش حاجة من اللى اتمنيته حصل
المهم اللى إن اللى تعبنى اوى من الموضوع دا ، إن عمتو سماح (عمتى يعنى ) صحفية ، وبقالها كام مرة كدة بتكتب مقولات فى جرنال الجمهورية مقولات صوغيرة كدة وملهاش لزمة اوى ههههه، وف نهاية المقولة بيتكتب ( سماح ال........ ) اصلها اسمها زى اسمى وانا اسمى زى اسمها لأن هيه بنت جدو اللى هوه انا باخد اسمه
شعور غريب اوى بحسه لما باقرأ اسمها ,باقشعر اووووووووى , بابقى عايزة اعيط إن الحلم دا ضاع وإنى ماتمسكتش بيه , بابقى زعلانة انى سمعت كلام الناس ، بجد شعور تانى لما باشوف اسمها اللى هوه نفس اسمى مكتوب بالحبر الاسود فى الورقة الرمادى بتاعت الجورنال , وخصوصا انى ياما حلمت بالاسم دا بنفس خط الكتابة دا وف نفس المكان وعلى نفس الورقة , هوه نفس الحلم فى كل حاجة إلا فى اختلاف الشخصية (عمتو وانا ) وف الفرحة اللى كانت بتنط من عينى ف الحلم ,لكن خلاص دا كان حلم وضاع من ايدى خلاص وانا اللى ضيعته , ربنا
يستر بقى وماضيعش حلم الترجمة
طولت بغباء انا عارفة , بس انا فعلا حاسة دلوقتى إن اللى يقرأ مدونتى دى حاليا تقريبا هيكون عرفنى اووووى , كل حاجة فى حياتى واحلامى واسرتى حتى جدو (..........) عرفتوه , يلا بقى انا هاعمل ايه مانا اما صدقت احكى واخرج كل اللى جوايا
انا على فكرة كنت كاتبة البوست دا من فترة وكنت حطاه فى الدرافت
Mohamed : الموقع بتاع الصور رائع , انا جيبة منه كل الصور دى , بس مش عارفة ليه الصور معروضة فيه صوغيرة مع انها عند حضرتك ماشاء الله كبيرررررررة
